|
De zweethut-ceremonie is een oeroude ceremonie, met alles wat oeroud is, met de aarde en het vuur, en het water en de wind, met de oorsprong van leven, van het tijdloze zijn, met de kracht die in alles aanwezig is. Het is een ceremonie vol van schoonheid en intensiteit, waar je niet omheen kunt, en die je uitnodigt en uitdaagt om vol en totaal in de ervaring te gaan.
Het is een levende ceremonie, die iedere keer anders is, en voor ieder een ook anders is.
Buiten is er een groot vuur, met stenen erin die worden opgewarmd totdat ze roodgloeiend zijn. De zweethut zelf is een lage koepelvormige hut, gebouwd van
wilgentakken, en geheel afgedekt met dekens, zodat het erbinnen – als de deur dicht is – volledig donker is. In het midden van de zweethut, in een kuil, komen de
hete stenen te liggen, en de mensen zitten er in een cirkel omheen op de aarde. Er wordt water over de stenen gegoten en de warmte van de stenen verspreidt zich door de hele hut.
We zijn er om ceremonie te doen, om voorbij het alledaagse aan de diepere essentie weer te raken.
De duisternis, het gloeien van de stenen in het midden van de hut, de klanken van de trommel en
het zingen, de stoom die alles doordringt. Alles in de zweethut heeft een intensiteit van leven, van diepte, en van totaliteit.
De kracht van al die oeroude elementen, en de ongelofelijke schoonheid van de stenen in het
midden, daar is weinig tegen bestand. Gedachten, persoonlijkheid, en voorgeprogrammeerde emoties smelten en lossen op, zodat je kunt verhuizen naar een diepere laag van bewustzijn. Een
oer-zijn, of soms een eeuwig-zijn, waar je het contact kunt herstellen met de aarde, met de grote moeder. Waar je je ten diepste kunt laten voeden en schoonblazen door de oerkracht van
het leven. Of je weer verbinden met oorspronkelijkheid en met het heldere weten, en met al die verwantschappen waar we door omringd zijn.
Het is een natuurlijk proces. Je zou het een geschenk van de zweethut kunnen noemen – want
we hoeven er weinig voor te doen, behalve al deze elementen in respect bij elkaar te brengen en een dosis bereidheid en misschien een beetje wild verlangen.
De ceremonie bestaat uit vier rondes, waar tussendoor de deur van de hut opengaat en we water
te drinken krijgen. Er zit een opbouw in, het heeft zijn eigen natuurlijke ritme, en we volgen buiten de tijd om, deze lijn, dit ritme. Vier rondes, ieder verbonden met één van de windrichtingen.
Noorden, Oosten, Zuiden, Westen. Ieder met een andere energie, een totem, een kleur, een lijn van kennis en ervaringen. Dit is een heel oud pad dat we bewandelen, en het is er voor ons. Dat
de oerkracht en de schoonheid ook in ons weer wakker mag worden, gevoed worden en bekrachtigd, en uitstralen naar alles om ons heen.
Als alles rond is, kruipen we de hut weer uit. Meestal wil je dan alleen nog maar op de aarde liggen,
en naar de bomen kijken en de wolken en de sterren. Flat out. En soms: wedergeboren.
|